Kanada, lądowisko Harbour Grace. Na pasie, Bellanca z pracującym silnikiem, a obok mężczyzna. Pilot z samolotu otwiera okienko kabiny, gestem go przywołuje, podaje list. Pożegnanie. Jest 5 rano. Samolot rozpoczyna start. Mężczyzna odruchowo się odsuwa ręką przytrzymując kapelusz. W drugiej trzepocze się list. Wzmaga się warkot, samolot rozpędza się i po chwili jest w powietrzu. Przestają być widoczne napisy na białym kadłubie: ‘New York-Warszawa’. Obiera kurs na wschód. Pozostający na lotnisku to Holger Hojriis, Duńczyk. Długo spogląda za odlatującymi. O czym myśli? Dlaczego Liberty stała się WARSAW? Chyba nie, jak i nie o symbolizmie orła. Nie ‘żyje’ również kolorami samolotu. Są jednak zobowiązujące go napisy na kadłubie - Pilots Joe i Ben Adamowicz. Czy mają wystarczające umiejętności, czy przekazał swe wszystkie doświadczenia z lotu przez Atlantyk, jak będzie pogoda? Może boi się, bo to bardzo ryzykowne. Sam drugi raz tego nie zrobił. Opuszcza lotnisko. Jeszcze na pocztę. List jest datowany 29.06.1934……200km/h i 19 godzin nad Atlantykiem - zdani na siebie, bez autopilota, radia. Mają kanapki, kawę, dodatkowe kanistry paliwa i wielką motywację. Pokonali oblodzenie. Widzą Francję , dobrze bo paliwo się kończy…………. 02.07.1934 Warszawa, lotnisko Mokotów. Są, są , lecą. Tłumy wiwatują gdy lądują w asyście myśliwców. Spełnili swój wielki zamiar. W zamian: goszczeni, honorowani, obwożeni, odznaczani. Wsławili i są sławni – krótko, bo nabroili w Ameryce, co pasuje zawodowym, podrażnionym ambicjonalnie pilotom. Może bardziej pamięta witający jako pierwszy, p.por. Barski z Torunia. Samolot przetraw dłużej. Z pożytkiem do 1939r jako SP-BPG. Tyle o rzadko wspominanych pogromcach Atlantyku na pokładzie Bellanca J-300 Special nr NR797W. Samolot długodystansowy. Włoski projekt, produkcja amerykańska. Jego odmiany parokrotnie łączyły przelotem Amerykę ze Starym kontynentem. Budowa modelu nie trwała długo. Wycinaka jest dobra. Ma dodatkowo szablony/podkładki bardzo pomocne w wygniataniu miejsc imitacji obciągnięcia płótna na wręgach. Są dostępne wręgi laserowe. Reszta w rękach klejącego z zacięciem do ślusarki. Krótko opiszę te miejsca gdzie pojawiły się małe problemy, celem zwrócenia baczniejszej uwagi. l. Na rysunku ….widać zaznaczone kierunki na listwie (el. 15L/P) pozycjonowania wręg statecznika - powinny być zamienione lewa z prawą, lub zamontowane „do góry nogami”. 2, Kadłub- w okolicy statecznika brak jest zaznaczenia miejsc na wyprowadzenie górnych cięgien lotek poziomych. 3. Na kolejnym zasygnalizuję poważniejszą sprawę. W wycięcia osłonach komory zasilnikowej (el. 9 )natrafiłem na duży problem.. ‘Trapezowe’ wcięcia na cylindry trzeba dociąć do formy ‘kwadratu’. Wymaga tego znalezienie miejsce na rury kolektorów ssących, inaczej będzie odpierany silnik od wręgi mocującej. 4. Podwozie ma problem z utrzymaniem równoległości kół względem osi kadłuba. Me wykonanie to lekka improwizacja. Było za późno na zastanowienie dlaczego przy zgodności z rysunkami koła chcą ewidentnie być skierowane przodem na zewnątrz. Jeśli popełniłem błąd, trudno. I jeszcze na fot…jest ma propozycja dodania wręgi która powinna zapobiec tendencji do uginania się dużej bocznej płaszczyzny kadłuba pod wpływem wielokrotnego chwytania. Ułatwi to złożenie skrzydło-kadłub.. Przyjąłem metodę sklejania i złożenia ich w kolejności: kadłub, silnik, skrzydła, stateczniki, podwozie, linki, śmigło. Staram się zeszlifowywać krawędzie płatów , lotek. Silnik jest ożebrowany lecz i tak tego w zasadzie nie widać. Przed sklejeniem/zamknięciem fragmentu, jeśli to wymagane, wstawiłem do środka linki. Pozostał naciąg i doklejenie drugiego końca. Zapraszam do galerii. Trzy ostatnie fotki to efekt mego pierwszego wejścia w GIMP'a.

• Wykonanie:
• Skala trudnosci:
• Prezentacja: