Model wyrzutni rakietowej wraz z rakietą SA-2. Opracowanie MM z 1971 roku, kreślone ręczne na podstawie dostępnych w tamtych czasach zdjęć. Druk z 1974. Skala to jakieś 1:29. Ciekawym jest że wydanie z 1974 ma więcej błędów niż to pierwsze. Leciwy karton pożółkł nie tylko na powierzchni lecz w całej grubości. Gięcie pod większymi kątami prawie łamie karton, mimo nasączenia kaponem. Aby bezpiecznie wyoblić należy mocno, mocno nawilżać. Jak poradziłem sobie z pękaniem kartonu przy zaginaniu można znaleźć na Forum . W opisie ważna informacja; „ciąć należy po wewnętrznej części kresek obrysu”. Jednak kreska ma duży rozrzut grubości. Co tam i tak opracowanie ma wiele innych problemów. Modyfikacje które wprowadziłem polegały na: - szlifowaniu krawędzi spływu brzechw, - zmiana w wręgach, lub ich odrzucenie, stabilizujących położenie brzechw, - dodaniu podposzycia w korpusu rakiety, - dodaniu 6 obciążeń po 3g umożliwiające pewne, stabilne stanie modelu: 4 w ramionach podstawy, 1 w dyszy rakiety, 1 w podporze rozpraszacza, - dodaniu solidnej osi obrotu wyrzutni. Trzyma 90 % wielkości modelu, - dodaniu blokady wybranego nachylenia prowadnicy z rakietą (niestety słabo to działa), - dodaniu podkładki w formie fragmentu stanowiska startowego. SA-2 ( W-750) to rakieta systemów S-75, Dwina, Dźwina, Wołchow. Zaprojektowana w latach 50 (pewnie jeszcze na lampach). Długość 10,7m, waga do 2500kg, silniki startowy ma 12 lasek prochowych po chyba 100kg, czas pracy: 4-5s !!!!, silnik marszowy na paliwo ciekłe, szybkość 3,5M, zasięg 40-56km pułap 100-40000m , naprowadzanie : radiośledzenie, radiolokacyjne automatyczne i ręczne oraz optyczne, zapalniki: 2 zbliżeniowe (max 100m), zdalne odpalenie, samozniszczenie na dużej wysokości, głowica: 180kg trotylu, rażenie 8000 odłamków na odległość 244m. System obrony przeciwlotniczej oparty na tych rakietach, z późniejszymi udoskonaleniami, był i jest stosowany w wielu krajach. Bardzo szczegółowy opis parametrów, historii rozwoju i stosowania można znaleźć na www.opisy broni.pl w rozdziale S-75. Zainteresowani znajdą. Ja napiszę coś przyjaźniejszego. 1978 - pobór do wojska . Termin - późno jesienny, nietypowy – widać jakiś uzupełniający. Gdzie?– zazwyczaj po przekątnej, jak najdalej od domu. Pierwsze zdziwienie. Nie ma jazdy pociągiem i atrakcji z tym związanych. Autobusem linii 48 do Bytomia. WOPK. Rysowanie dermatografami na bocznie podświetlanym planszecie z plexiglasu, z siatką OP i mapą konturową. Półmrok sali dowodzenia, u Cidrów. W słuchawkach dane położenia do prowadzenia i parametry celu powietrznego. Proste, gdyby nie odwrotne pisanie cyfr. Od tyłu, w odpowiednim kształcie aby z drugiej strony planszetu były czytelne. Po wojsku trzeba się oduczyć :-). 11, 16 lub 21 i więcej celów na minutę - taka klasa specjalisty. Gdzie tu rakieta? Długo nie wiedziałem. Wojsko, to i ćwiczenia. Przeniesienie w pole, stanowisko dowodzenia rozkładane na Starze 660 (w GPM jako szpital polowy). Jakieś nasypy , wały. Chwila na papierosa, to na nasyp - do słonka. Za nasypem jest …. rakieta….. na wyrzutni, a dalej dziwne radary. Raz zdejmowali, i ładowali ponownie. Na czas. Potem poleciała, lecz nie ta. Jednak pociąg będzie. Rozładunek w Aszułuku. Przesiadka na Kraza i w bezdroża. Na ciemnym horyzoncie błyski. Zagaduję wozitielia – szto eta? – mołnia, - wy cziasto wypuskejetie Mołniu? Tośmy się pośmiali. Na miejscu w mundurach wersji tropikalnej. Cel prowadzony na planszecie. Jest blisko. Powinni strzelać. Ciekawość. Pozwalają opuścić bunkier. Biegiem, przepychanka bo zaraz poleci. Jest jakiś ruch wyrzutni, coś brzęczy, buczy (ponoć żyroskop). Błysk i rakieta poza wyrzutnią, z dłuższym płomieniem za sobą niż ona. Nim dotarł potężny huk, rakieta była już daleko, a wyrzutnię zasłonił tuman dymu, pyłu. Traci silnik startowy i leci, leci. Nierówny, szarpany tor, a smuga na chwilę to dokumentuje. Jej srebrzystość przestaje być widoczna. Obłoczek wybuchu. Tak, obłoczek, malutki. Sukces. Będzie impreza. Oficjalna, a potem po swojsku, z soldatami, kak my. My ukradkiem ze szkłem. Bystra -„eta niet mikrafon", a gospodarze?– k cziemu nużny arbuz? Eta butyłka dlia spirta, ha..ha. Suszona wobła – przekąszenie….ohyda. Woda w kranie biała, uzdatniona bezpośrednim wrzutem worków z chloropodobnym do zbiornika. Mycie w bani. To czarne na poduszce to świerszcz. Salutują młodzi Afgańczycy. W okolicy pozostałości rakiet, samolotów. Otwarte baki - paliwo chlusta na zakrętach. Gazeta jako papier pakowy w kantynie. Za ladą dziewczyna o ciemnej karnacji……hmm... Chleb kukurydziany. Jest i oficjalny fotoreporter. On robi zdjęcia, a aparaty podają zapobiegliwi uczestnicy. I na tym odludziu potrzebujący znajdzie, po korzystnej cenie, film ORWOCOLOR. Wyposażenie osobiste i dodatkowe: wrangle, dżinsy, szetlandy sprzedane. Zegarki elektroniczne i inne ozdoby z Au przywiezione. A rakieta?- stoi - i czeka. Ma cel - komentarze i oceny. Zapraszam.

• Wykonanie:
• Skala trudnosci:
• Prezentacja: