Na zakończenie wykładów z Podstaw Konstrukcji Maszyn prowadzący te zajęcia powiedział do nas „pamiętajcie, żeby wszystko co zaprojektujecie było użyteczne, trwałe i piękne”. I chyba to ostatnie było główną zasadą panującą w Biurze Konstrukcyjnym Suchoja. Rosyjskie maszyny zawsze podobały mi się ze względu na ich opływowość, harmonię i pewnego rodzaju „naturalność” przez co mimo, że są stworzone przez człowieka to wyglądają jakby wywodziły się z tej natury właśnie. Co do użyteczności to prawda, różne warianty Flankera dawały przez wiele lat Federacji Rosyjskiej możliwość stwarzania wrażenia, że kraj ten posiada wartościowy samolot bojowy mogący być z powodzeniem używany w konfliktach zbrojnych i konkurować z zachodnimi maszynami. Co więcej, na ten numer dali się nabrać poważni gracze (Chiny i Indie) i teraz z pewnością patrzą na swoją flotę tych maszyn z niepokojem patrząc jak radzą one sobie w wojnie na Ukrainie. A jak sobie radzą, do dziś wizualnie potwierdzonych (za Oryxem) zostało zniszczonych w walkach powietrznych lub przez OPL 32 sztuki (Su-30, Su-34, Su-35). W sumie Rosja utraciła już 40 maszyn z tej rodziny. A z czym tym maszynom przychodzi się mierzyć, w większości przypadków z technologią poradziecką i od niedawna z pierwszymi egzemplarzami zachodniej OPL. W zeszłym tygodniu bateria Patriot umieszczona na południu unieszkodliwiła kolejne maszyny o czym przyznają sami Rosjanie. Ten popis w prawdziwym konflikcie i z przygotowanym przeciwnikiem, bo to co wyprawiała Rosja w Syrii takim nazwać nie można, zbiera pierwsze żniwa. Egipt zerwał kontrakt na wyprodukowane już Su-30, wypuszczając dodatkowo w świat też wyniki porównania z Rafale’ami. Indie nie biorą pod uwagę tych maszyn przy nowych przetargach. Przesiądzie się na nie Iran (ex-Egipskie) i pewnie jeszcze kilka egzotycznych państw, ale to nie na nich się robi prawdziwe pieniądze. No i została jeszcze trwałość, a ta jest wręcz w Rosji i wcześniej ZSRR legendarna. Podczas wojny na Ukrainie 6 sztuk (Su-34 i Su-30) rozbija się w incydentach nie związanych z walką. Zwiększone naloty, rzadsze serwisy i wymiany części robią swoje. Z przeszłości „przedwojennej” to w głowie mi siedzą jeszcze dwa incydenty z pokazów we Lwowie i Radomiu, a przecież tam latali najlepsi piloci i maszyny też powinny być najlepiej utrzymane. Z historii najnowszej to jedna sztuka z eskorty wizyty Putina do Teheranu nie wyruszyła w podróż powrotną razem z resztą, usterka pozostawiła ją na ziemi. Ten samolot byłby pewnie świetny, gdyby powstał na Zachodzie. A tak z Rosyjską jakością, technologią i podejściem do utrzymania ruchu pozostaje tylko nie wykorzystanym ogromnym potencjałem. Ukraina po rozpadzie ZSRR odziedziczyła 68 sztuk Su-27 różnych wariantów. Do wybuchu wojny z powodu wypadków i sprzedaży na zewnątrz dotrwało 55 sztuk w dwóch jednostkach, 831 Brygadzie Lotnictwa Taktycznego w Mirgorodzie i 39 Brygadzie z Oziernego. Do dziś Ukraina straciła 13 sztuk potwierdzonych wizualnie. Nieokreślona ilość tych maszyn bądź części do nich została też różnymi kanałami na Ukrainę dostarczona. Szacuje się, że wciąż posiadają ok 50 sztuk w różnych stopniach operatywności. Kilka z nich zostało zaadaptowanych do przenoszenia pocisków zachodniej produkcji. Ta flota będzie niestety już tylko malała, ograniczeniem są też braki w dostępnych pociskach ale na horyzoncie są już F-16. Model przedstawia „niebieską” 100. To prawdziwy numer taktyczny. W drugim dniu wojny (25.02.2022) został zestrzelony nad Kijowem przez rosyjski zestaw przeciwlotniczy, Rosjanie piszą, że S-400. Pilotował go pułkownik Aleksander Jakowycz Oksanczenko. Emerytowany w 2018 zastępca dowódcy 831 Brygady z Mirogrodu powrócił do służby w 2022. W Latach 2013-18 był też pilotem służącym w zespole akrobacyjnym Ukraińskich Sił Powietrznych. Co do modelu to jest to repaint Kartonowego Arsenału z 1996. Czytelnicy forum wiedzą jak niefortunnie zacząłem z nim przygodę i jak w końcu udało się go tu zalegalizować. Repaint na skanach, przeniesienie elementów z arkusza B4 na A4 nie pomogło w dokładności części i ich dopasowywaniu. Prawie każdy element trzeba było w jakiś sposób korygować, docinać lub wstawiać małe kawałki w miejsce braków. Szkielet i poszycie to dwa zupełnie inne światy. Był już moment, że chciałem to rzucić i ten brak entuzjazmu jest widoczny w jego wykonaniu. Da się go zrobić lepiej i pewnie też sam wiele elementów wykonałbym porządniej gdybym sklejał na spokojnie. Ale niestety chciałem go już mieć za sobą. Z przyjemnością wrócę do tego samolotu jeżeli ktoś wyda go zaprojektowanego od nowa w jakimś egzotycznym malowaniu, bo jak już wcześniej pisałem Flanker to po prostu piękna maszyna.

• Wykonanie:
• Skala trudnosci:
• Prezentacja: