Zerstorer Z-37 "Avangard" 1:200 full set
-
Witajcie
Witam w mojej skromnej relacji z budowy niemieckiego niszczyciela Z-37 w wersji pełnego zestwau waloryzującego z Model Hobby
Odrobina historii za Wikipedią
Po zbudowaniu pierwszych po I wojnie światowej niszczycieli dla Kriegsmarine, okazało się, że mają one pewne wady, przede wszystkim słabą Częściowo zdołano je usunąć na (rozwiniętym z nich) nieco powiększonym, którego zbudowano jedynie 6 okrętów. Kolejnym typem niszczyciela miał być wielki niszczyciel typu 1937, przewidziany do oceanicznych działań w charakterze , dlatego miał dysponować wyjątkowo silnym uzbrojeniem z 6 dział 150 mm i dużym zasięgiem. Z powodu problemów wynikłych przy projektowaniu, w projekt niszczyciela typu 1937 jednak zarzucono na korzyść bardziej uniwersalnych okrętów powstałych z rozwinięcia typu 1936, oznaczonych jako Typ 1936A (lub Typ 36A).
Główną zmianą w stosunku do typu 1936 miało być zastosowanie 5 dział "krążowniczego" 149 mm zamiast 128 mm (nominalnie kaliber był oznaczony jako 15 cm, stąd często cytowany jest jako 150 mm). Kaliber ten zastosowano w celu skompensowania mniejszej liczebności niszczycieli (w porównaniu z Francją i Wielką Brytanią) przez przewagę ogniową, w tym nad francuskimi wielkimi niszczycielami uzbrojonymi w działa 138 mm, a także w pewnym stopniu w celu zastąpienia , których Niemcy mieli niewiele. W ślad za wzmocnieniem uzbrojenia poszła konieczność nieznacznego zwiększenia wymiarów i wyporności okrętów. 23 kwietnia 1938 zamówiono 8 okrętów tego typu.
Budowę pierwszego niszczyciela typu 1936A, oznaczonego Z-23 rozpoczęto 15 listopada 1938, wodowano go 15 grudnia , a do służby wszedł 14 września . Dalsze siedem jednostek o numerach Z-24 – Z-30 weszło do służby w latach 1940-1941. Początkowo były one uzbrojone w 4 działa 149 mm, później zwiększano ilość dział do pierwotnie planowanych 5.
Po zamówieniu serii 8 jednostek typu 1936A planowano zbudować serię mniejszych i tańszych okrętów typu 1938B, uzbrojonych w 4 działa 128 mm. Jednakże w związku z budową nowych silnych niszczycieli brytyjskich i francuskich, uzbrojonych w 6 dział podobnego kalibru, niemiecka marynarka zrezygnowała z projektu typu 1938B i zdecydowała kontynuować budowę dużych niszczycieli typu 1936A. 19 września 1939 rząd niemiecki zamówił 10 niszczycieli: Z-31 – Z-40, określonych z powodu zamówienia ze środków mobilizacyjnych jako Typ 1936A(Mob) (lub Typ 36A(Mob)). Okręty te nie różniły się zasadniczo od typu 1936A, poza pewnymi uproszczeniami technologicznymi na skutek wymogów wojennej budowy. Później zamówienie rozszerzono o okręty Z-41 – Z-47, lecz w 1941 zrezygnowano z budowy okrętów Z-40 – Z-42. Budowa niszczycieli przeciągała się z powodu utrudnień wojennych i deficytów materiałów. Ostatecznie jako typ 1936A(Mob) ukończono 7 jednostek, o numerach: Z-31 – Z-34 i Z-37 – Z-39, których budowę rozpoczęto w latach 1940–1941 i ukończono w latach 1942–1943.
Dalsze rozpoczęte okręty Z-35, Z-36, Z-43 ukończono już według zmodyfikowanego, różniącego się głównie powrotem do lżejszych i łatwiejszych w obsłudze dział 127 mm. Z-44 i Z-45 planowano ukończyć według typu 1936B, a Z-46 i Z-47 według ulepszonego typu 1936C, lecz nie ukończono ich budowy.
Z brytyjskich jednostek, Z-38 wszedł do służby brytyjskiej pod nazwą HMS "Nonsuch" (D-107), ale po przebadaniu konstrukcji w 1949 został użyty jako, po czym w 1950 złomowany. Z-30 nie wszedł do służby i został oddany na złom w 1948.
Dwa pozostałe zostały 4 lutego 1946 przekazane przez Wielką Brytanię Francji, gdzie weszły do służby: Z-25 jako "Hoche" (T-02) i Z-31 jako "Marceau" (T-01, późn. D-601). Zostały następnie częściowo przezbrojone. W przeklasyfikowano je na szybkie eskortowce I klasy. "Hoche" został wycofany do rezerwy 20 sierpnia , a "Marceau" został wycofany do rezerwy 1 sierpnia 1956 i wycofany w 1958.
Z-33 wszedł do radzieckiej służby pod nazwą "Prowornyj". 30 listopada 1954 przeklasyfikowano go na szkolny niszczyciel, a 1 marca 1958 wycofano ze służby i przekształcono w koszarowy PKZ-149 w Leningradzie, po czym zatopiono jako okręt-cel w 1961.
Amerykanie z uwagi na stan techniczny zatopili niszczyciele Z-29 i Z-34 w 16 grudnia i 26 marca 1946, a Z-39 wcielili do służby pod numerem DD-939. Po zbadaniu konstrukcji, został 10 listopada 1947 przekazany Francji, nazwany "Leopard", następnie Q-128 i przeznaczony na części zamienne. Złomowany w 1958.
i tradycyjnie okładka
Ponieważ mam już dwa okręty z tego wydawnictwa czyli Bismarck i Prinz Eugen postanowiłem zbudować najmniejszy. Szata graficzna jak dla dwóch poprzednich więc fajny komplet.
Póki co szkielet - ładnie spasowany ale trudno spie...... Wręgi mają wpsuty wsuwane w wodnice i pokład główny. Dziś lekki szlif.
Niestety laserowy podpokład główny nie pasuje do wycinankowego zatem wykarczowałem wpusty górne z wręg i nakleje na tzw. płasko.
Póki co trasowanie podział blach na pokładzie igielką potem kroplowanie antypoślizgowe radełkiem do nitowania.
Bulaje wycięte - nie wiem czy mosiądzować zrębnice bulaja czy w kolor szary.
C.D.N.
To jakaś technika modelarska na coś? 
Witajcie
Witam w mojej skromnej relacji z budowy niemieckiego niszczyciela Z-37 w wersji pełnego zestwau waloryzującego z Model Hobby
Odrobina historii za Wikipedią
Po zbudowaniu pierwszych po I wojnie światowej niszczycieli dla Kriegsmarine, okazało się, że mają one pewne wady, przede wszystkim słabą Częściowo zdołano je usunąć na (rozwiniętym z nich) nieco powiększonym, którego zbudowano jedynie 6 okrętów. Kolejnym typem niszczyciela miał być wielki niszczyciel typu 1937, przewidziany do oceanicznych działań w charakterze , dlatego miał dysponować wyjątkowo silnym uzbrojeniem z 6 dział 150 mm i dużym zasięgiem. Z powodu problemów wynikłych przy projektowaniu, w projekt niszczyciela typu 1937 jednak zarzucono na korzyść bardziej uniwersalnych okrętów powstałych z rozwinięcia typu 1936, oznaczonych jako Typ 1936A (lub Typ 36A).
Główną zmianą w stosunku do typu 1936 miało być zastosowanie 5 dział "krążowniczego" 149 mm zamiast 128 mm (nominalnie kaliber był oznaczony jako 15 cm, stąd często cytowany jest jako 150 mm). Kaliber ten zastosowano w celu skompensowania mniejszej liczebności niszczycieli (w porównaniu z Francją i Wielką Brytanią) przez przewagę ogniową, w tym nad francuskimi wielkimi niszczycielami uzbrojonymi w działa 138 mm, a także w pewnym stopniu w celu zastąpienia , których Niemcy mieli niewiele. W ślad za wzmocnieniem uzbrojenia poszła konieczność nieznacznego zwiększenia wymiarów i wyporności okrętów. 23 kwietnia 1938 zamówiono 8 okrętów tego typu.
Budowę pierwszego niszczyciela typu 1936A, oznaczonego Z-23 rozpoczęto 15 listopada 1938, wodowano go 15 grudnia , a do służby wszedł 14 września . Dalsze siedem jednostek o numerach Z-24 – Z-30 weszło do służby w latach 1940-1941. Początkowo były one uzbrojone w 4 działa 149 mm, później zwiększano ilość dział do pierwotnie planowanych 5.
Po zamówieniu serii 8 jednostek typu 1936A planowano zbudować serię mniejszych i tańszych okrętów typu 1938B, uzbrojonych w 4 działa 128 mm. Jednakże w związku z budową nowych silnych niszczycieli brytyjskich i francuskich, uzbrojonych w 6 dział podobnego kalibru, niemiecka marynarka zrezygnowała z projektu typu 1938B i zdecydowała kontynuować budowę dużych niszczycieli typu 1936A. 19 września 1939 rząd niemiecki zamówił 10 niszczycieli: Z-31 – Z-40, określonych z powodu zamówienia ze środków mobilizacyjnych jako Typ 1936A(Mob) (lub Typ 36A(Mob)). Okręty te nie różniły się zasadniczo od typu 1936A, poza pewnymi uproszczeniami technologicznymi na skutek wymogów wojennej budowy. Później zamówienie rozszerzono o okręty Z-41 – Z-47, lecz w 1941 zrezygnowano z budowy okrętów Z-40 – Z-42. Budowa niszczycieli przeciągała się z powodu utrudnień wojennych i deficytów materiałów. Ostatecznie jako typ 1936A(Mob) ukończono 7 jednostek, o numerach: Z-31 – Z-34 i Z-37 – Z-39, których budowę rozpoczęto w latach 1940–1941 i ukończono w latach 1942–1943.
Dalsze rozpoczęte okręty Z-35, Z-36, Z-43 ukończono już według zmodyfikowanego, różniącego się głównie powrotem do lżejszych i łatwiejszych w obsłudze dział 127 mm. Z-44 i Z-45 planowano ukończyć według typu 1936B, a Z-46 i Z-47 według ulepszonego typu 1936C, lecz nie ukończono ich budowy.
Z brytyjskich jednostek, Z-38 wszedł do służby brytyjskiej pod nazwą HMS "Nonsuch" (D-107), ale po przebadaniu konstrukcji w 1949 został użyty jako, po czym w 1950 złomowany. Z-30 nie wszedł do służby i został oddany na złom w 1948.
Dwa pozostałe zostały 4 lutego 1946 przekazane przez Wielką Brytanię Francji, gdzie weszły do służby: Z-25 jako "Hoche" (T-02) i Z-31 jako "Marceau" (T-01, późn. D-601). Zostały następnie częściowo przezbrojone. W przeklasyfikowano je na szybkie eskortowce I klasy. "Hoche" został wycofany do rezerwy 20 sierpnia , a "Marceau" został wycofany do rezerwy 1 sierpnia 1956 i wycofany w 1958.
Z-33 wszedł do radzieckiej służby pod nazwą "Prowornyj". 30 listopada 1954 przeklasyfikowano go na szkolny niszczyciel, a 1 marca 1958 wycofano ze służby i przekształcono w koszarowy PKZ-149 w Leningradzie, po czym zatopiono jako okręt-cel w 1961.
Amerykanie z uwagi na stan techniczny zatopili niszczyciele Z-29 i Z-34 w 16 grudnia i 26 marca 1946, a Z-39 wcielili do służby pod numerem DD-939. Po zbadaniu konstrukcji, został 10 listopada 1947 przekazany Francji, nazwany "Leopard", następnie Q-128 i przeznaczony na części zamienne. Złomowany w 1958.
i tradycyjnie okładka
Ponieważ mam już dwa okręty z tego wydawnictwa czyli Bismarck i Prinz Eugen postanowiłem zbudować najmniejszy. Szata graficzna jak dla dwóch poprzednich więc fajny komplet.
Póki co szkielet - ładnie spasowany ale trudno spie...... Wręgi mają wpsuty wsuwane w wodnice i pokład główny. Dziś lekki szlif.
Niestety laserowy podpokład główny nie pasuje do wycinankowego zatem wykarczowałem wpusty górne z wręg i nakleje na tzw. płasko.
Póki co trasowanie podział blach na pokładzie igielką potem kroplowanie antypoślizgowe radełkiem do nitowania.
Bulaje wycięte - nie wiem czy mosiądzować zrębnice bulaja czy w kolor szary.
C.D.N.