Polski samolot rozpoznawczy SB Lim-2A (MiG-15UTI ,,Midget’’), 7 Specjalny Pułk Lotnictwa Marynarki Wojennej. Siemirowice, Polska – sierpień 1989 roku. Kartonowa Encyklopedia Lotnictwa Nr. 107 w skali 1:50 uzupełniony o wnętrze kabiny, tłoczoną owiewkę i luki podwozia. Kolejny model sklejony w ramach mojego małego, prywatnego projektu ,,100 lat Polskich Sił Powietrznych’’ ;-) Samolot SB Lim-2A nr. boczny 3303 został wyprodukowany w Państwowych Zakładach Lotniczych w Mielcu w 1954 roku jako Lim-1 wyposażony w standardowy silnik Lis 1. Na początku lat 60-tych, wraz z innymi samolotami tego typu, został przebudowany na wersję szkoleniowo-rozpoznawczą w Lotniczych Zakładach Remontowych Nr. 3 w Dęblinie. Do samolotu dodano lotniczy aparat fotograficzny AFA-39, co ostatecznie określiło tę maszynę jako rozpoznawczą i oznaczono symbolem SB Lim-1A. W związku z przeprowadzaną w 1970 roku modernizacją uzbrojenia polskiej armii, samolot przeszedł kolejne zmiany. Aby zamontować nowocześniejszy silnik jakim był WK-1A, tylna część kadłuba została zmieniona na pochodzącą z samolotu Lim-2, dzięki czemu samolot ostatecznie stracił cechy Lim-1 i został oznaczony jako SB Lim-2A. Po wyjściu z zakładów remontowych, trafił na okres 10-ciu lat do służby 21 Pułku Rozpoznania Taktycznego w Powidzu. W tym okresie, w roku 1978, przeszedł remont generalny przeprowadzony w LZR Nr. 2 w Bydgoszczy. W 1982 roku, na skutek rozformowania jednostki, trafił do 15 Pułku Rozpoznawczego Marynarki Wojennej w Siemirowicach. Siedem lat później jednostka zmienia swoją nazwę na 7 Specjalny Pułk Lotnictwa Marynarki Wojennej. Pamiątką z tego okresu jest kolorowy kamuflaż oraz godło przedstawiające sowę, umieszczone na ogonie samolotu. Samolot ostatecznie został wycofany ze służby liniowej i 7 lutego 1991 roku wykonał swój ostatni lot na lotnisko w Modlinie. Na miejscu został przekazany przez chorążego R. Szymlę, zaś samolot w ostatnim locie pilotowała załoga: Wojciech Wróbel i Mirosław Wychadańczuk. Po trzech latach postoju w Modlinie trafia do Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie, by następnie, w listopadzie 2001 roku trafić do Grajewa, gdzie stał się eksponatem Izby Pamięci Ziemi Grajewskiej, obecnie Grajewskiej Izby Historycznej.