Nocny samolot myśliwski Gloster ,,Meteor’’ NF Mk. 13. Izraelskie Siły Powietrzne. Załoga: pilot Jo’asz Cidon, operator radaru Eljasziw Brosz. 119 Dywizjon Hejl Ha’Avir. Wojna o Kanał Sueski - październik 1956 roku. Model (skala 1:50)sklejony ze skanów Małego Modelarza 7/1963, czyli od jego opracowania minęło 57 lat! Został jakieś 6-7 lat temu, w czasach gdy sam jeszcze tego nie potrafiłem, przemalowany na moją prośbę, przez naszego kolegę Szamana w barwy lotnictwa izraelskiego i egipskiego. Leżał tak sobie u mnie w poczekalni przez te kilka lat, aż coś mnie podkusiło żeby się z nim zmierzyć… Walka była zażarta i ciężka, oczywiście pasowanie części nie obyło się bez przycinek i drobnych korekt, ale okazało się, że model sprzed ponad pół wieku jest jak najbardziej sklejalny, choć daleko mu do wielkiego efektu i estetyki. Od siebie dodałem oczywiście wnętrze kabiny, luki podwozia, lufy działek i anteny. Szkoda, że jest to jedyny model tej wersji ,,Meteora’’, bo jest bardzo ciekawa moim zdaniem i mam nadzieję, że nocna wersja jednego z pierwszych odrzutowców doczeka się solidnego opracowania. Po cichu liczę, że weźmie się za to Yoav Hozmi. Tymczasem do dyspozycji jest tylko prehistoryczne opracowanie i takie sobie ulepiłem. Wyszło tak sobie ;-) ,,Meteor’’ NF.13 z załogą w składzie Jo’asz Cidon i Eljasziw Brosz oddał pierwsze strzały w Wojnie o Kanał Sueski na przełomie października i listopada 1956 roku… Pod koniec października tego roku Egipt wysłał w tajemnicy do Syrii delegację, na której czele stał głównodowodzący Egipskich Sił Zbrojnych generał Abd al-Hakim Amer. Wspólne egipsko-syryjso-jordańskie rozmowy dotyczyły utworzenia wspólnych sił zbrojnych w przypadku militarnego konfliktu. Izraelczycy śledzący poczynania swoich sąsiadów, uznali że nadarza się okazja do zlikwidowania kluczowego dowódcy Egiptu. Rankiem 28 października 1956 roku izraelski wywiad ustalił , że delegacja z Amarem na czele powróci do domu samolotem Ił-14. Izraelczycy podjęli decyzję o zestrzeleniu samolotu. Po południu Izraelczycy otrzymali informację, że Ił-14 wystartował z Damaszku, a 90 minut później poderwał się w powietrze ,,Meteor’’ NF. 13 z załogą Jo’asz Cidon i Eljasziw Brosz, niosący trzy dodatkowe zbiorniki paliwa i 160 pocisków do każdego działka. W tym czasie egipski Ił-14 (nr. 1101) znalazł się nad Bejrutem i międzynarodowym korytarzem powietrznym skierował się w stronę Egiptu. Do spotkania obu maszyn doszło w pobliżu Cypru, egipski samolot leciał z włączonymi światłami nawigacyjnymi. Załoga izraelskiego ,,Meteora’’ otrzymała rozkaz pozytywnej identyfikacji celu w obawie przed pomyłką. Przez kolejne 10 minut ,,Meteor’’ leciał równolegle do celu, po jego prawej stronie. Lotnicy rozpoznali samolot, a w dobrze oświetlonej kabinie dostrzegli egipskich oficerów i dopiero wtedy otrzymali zezwolenie na otwarcie ognia. ,,Meteor’’ zajął pozycję za Iłem, a Cidon nacisnął spust. Pociski smugowe trafiły cel, ale oślepiły Izraelczyka. Co gorsze, zacięło się jedno z działek, a maszyna wpadła w korkociąg spowodowany niesymetrycznymi wystrzałami, z którego szybko została wyprowadzona. Lewy silnik transportowca płonął, samolot zmniejszył prędkość, a na pokładzie zgasły światła. Cidon zameldował o sytuacji i usłyszał w odpowiedzi bezlitosne: ,,Zniszcz cel za wszelką cenę. Powtarzm: Za wszelką cenę!’’ Cidon rozpoczął drugie podejście… Tym razem wypuścił klapy, zadarł nos samolotu , zwiększył moc silników i dopiero wtedy otworzył ogień, biorąc poprawkę na zacięte działko, prowadząc ostrzał aż odległość spadła do 50 metrów.Ił-14 stanął w płomieniach i eksplodował, a jego szczątki spadły do morza. Silniki ,,Meteora’’, który dotarł na oparach paliwa do Hatzor, zgasły tuz po lądowaniu. Na pokładzie transportowca którego załogę stanowił major Mustafa Mahmud Helmi Ismail i major Kamal al-Din Ahmad Abu’l Rahim, znajdowało się 16 pasażerów, w tym dziennikarze, ale Amera wśród nich nie było. W rzeczywistości generał i jego sztab wrócili do Egiptu tego samego wieczora na pokładzie C-47. Historia zestrzelenia Iła-14 była długo ukrywana przez Izraelczyków i została ujawniona przez samego Cidona dopiero w 1989 roku… Paradoksalnie fakt, że akcja nie powiodła się okazał się w przyszłości bardzo korzystny, bo gdyby Żydzi zabili Amera, który okazał się wyjątkowo nieudolnym dowódcą – co w wojnie 1956 roku miało mniejsze znaczenie – sukces w późniejszej wojnie sześciodniowej mógłby być znacznie trudniejszy do osiągnięcia. W kolejnych dniach walk o Kanał Sueski, załoga Jo’asz Cidon i Eljasziw Brosz kilkukrotnie startowała na przechwycenie nocnych nalotów pojedynczych egipskich bombowców Ił-28, jednak do spotkań z nimi nie doszło…. W opisie wykorzystałem fragment książki Łukasza Mamert Nadolskiego ,,Gorejące Niebo’’.