Ciepły, jesienny dzień 1988 roku, godzina 13:20. Państwo Florian i Sabina Żuk korzystają z chwili wytchnienia na straganie. Klienci, którzy spieszyli na popołudniową zmianę do pobliskiego zakładu już odwiedzili stoisko, a ci, którzy kończą zmianę ranną, jeszcze nie nadeszli. O tej porze dnia zawsze ruch jest niewielki. Pan Florian przegląda prasę, w szczególności interesują go wiadomości sportowe. GKS Katowice - Legia Warszawa 1:0 - dobrze jest! Pani Sabina podlicza dzisiejszy utarg - i tutaj też nie jest źle, na życie wystarczy, a i córce się trochę przekazem pośle. A właśnie, córka. Państwo Żuk mają córkę, Cecylię, studentkę medycyny. Bardzo są z niej dumni. Będzie to pierwsza osoba w rodzinie z wyższym wykształceniem! Cała wieś im zazdrości. Nawet syn sołtysa „ledwo” po technikum. Cecylia, mimo, że nie pracuje na straganie, czasem tylko pomaga w czasie wakacji, to jest współwłaścicielem tego interesu. Stąd właśnie na szyldzie stoi: “FSC Żuk”. Żukowie mieszkają w maleńkiej wsi położonej w północno-wschodniej części województwa katowickiego. Mają kilka hektarów pola, ale towary, którymi handlują na straganie nie pochodzą wyłącznie z ich gospodarstwa, no bo niby skąd cytryny czy banany na polu? Swoje mają tylko zboże i ziemniaki. I tak to już trwa od dwudziestu lat. A jaki był problem, żeby wystartować z własnym biznesem. Ile to pan Florian się nachodził do ZGMu, żeby załatwić pozwolenie na postawienie straganu. Gdy wreszcie się to udało pozostało zdobyć materiał, co w tamtych czasach graniczyło z cudem. Na szczęście szwagier pana Żuka pracował w PGRze, który właśnie otrzymał materiał na rozbudowę obory. Pospawali co się dało, resztę poskręcali na miejscu. Przykryli blachą falistą, zrobili ladę i gotowe. Można było zaczynać. Miejsce było dobre, niedaleko osiedla i po drodze do fabryki, ale też przemiłe usposobienie pani Sabiny przyciągnęło mnóstwo klientów, z których duża część stała się klientami stałymi. Z początku towar dowozili Tarpanem. Psuło się to auto nagminnie i dlatego po kilku latach udało się go zmienić na Żuka z 1976 roku. Nie żeby ten się nie psuł, o nie, tyle tylko, że nigdy nie uniemożliwił prowadzenia interesu, a to już dużo. Poczciwy Żuk zarabiał na siebie i na swoich właścicieli. /W TYM MIEJSCU AKAPIT/. Żuk A11B wyposażony był w czterocylindrowy, górnozaworowy silnik o symbolu S-21 (rozrząd OVH) o pojemności 2120cm^3 i mocy 70KM oraz 3 biegową skrzynię. Masa własna pojazdu: 1400kg. Ładowność: 950kg. Powierzchnia skrzyni ładunkowej: 4.6m^2. Żuk nazywany był Królem Targowisk i bohaterem polskiego small businessu. Seryjną produkcję Żuka rozpoczęto w 1958 roku a zakończono w 1998 roku. W ciągu tych 40-tu lat wyprodukowano 587818 egzemplarzy różnych typów pojazdu: pickup, furgon, skrzyniowy, pożarniczy. Żuk na stałe wpisał się w historię polskiej motoryzacji oraz w nasze wspomnienia. /W TYM MIEJSCU AKAPIT/. Zapraszam do galerii zdjęć, do oceniania i komentowania. Za rady natomiast dziękuję, bo na to był czas w relacji. P.S. Na jednym ze zdjęć gościnnie wystąpiła pani burmistrz Goodway z Psiego Patrolu :), pożyczona od mojego syna.

• Wykonanie:
• Skala trudnosci:
• Prezentacja: